Als je in de lente, zomer of herfst door het Zwarte Woud wandelt, kom je in een fascinerende zee van kleuren terecht. In het begin glanzen de bladeren in schitterend groen. Maar uiterlijk in de herfst veranderen de bladeren van de bomen in een kleurrijke vakantiedroom. De kleur zwart is bij deze aanblik niet te bedenken. Tenzij de nacht over het bos valt. Maar de naam heeft daar niets mee te maken.
De Silva Nigra - het zwarte woud
Wie aan naamonderzoek wil beginnen, moet terugblikken op de tijd van de Romeinen. Zelfs in die tijd noemde de etnische groep het bosgebied "Silva Nigra", een bos in het zwart. In die tijd vestigden mensen zich voornamelijk aan de rand van het bos in de regio. Zeer weinig inwoners hadden de moed om het dichte bos in te gaan en het op te ruimen. Deze verandering vond alleen plaats in de tijd van ridders en kloosters. Vanaf de middeleeuwen waagden mensen zich dieper het Zwarte Woud in. Enerzijds waren ze nu bekend met de aanblik van diepe en grote bossen. Bovendien hadden ze hun sterke geloof in geesten verloren, wat hen tot dan toe had verhinderd de zogenaamd sombere natuurlijke landschappen binnen te gaan. Daarom werd de aanduiding "Zwarte Woud" voor het eerst gebruikt in een document uit de
Jaar 868 schriftelijk vastgelegd.
Van het kale bos tot het weelderige natuurlandschap
Ongeveer 900 jaar later ging de Duitse dichter Johann Wolfgang von Goethe op ontdekkingsreis door het Zwarte Woud. Maar tegen die tijd was het boslandschap volledig van uiterlijk veranderd. De mensen hadden al veel bomen gekapt om het hout te gebruiken voor verwarming, het bouwen of smelten van gas en erts.
Het Zwarte Woud werd gedomineerd door kale gebieden waarop ijs, sneeuw en regen hun sporen achterlieten. Onder deze omstandigheden waren rampen zoals vallende rotsen of aardverschuivingen onvermijdelijk. Daarom moesten de lokale bevolking handelen.
Sparren zover het oog reikt
De lokale bevolking plantte op grote schaal nieuwe bomen. Vooral sparren ontkiemen uit de grond, omdat deze bomen bijzonder snel groeiden en hun wortels slechts ondiep in de grond doordringen. Als je vandaag door jonge sparrenbossen wandelt, zul je merken dat het er zelfs overdag vrij donker is. Sommige van deze gebieden zien er zelfs zwart uit. Bij deze aanblik was het voor alle lokale bewoners duidelijk dat het bos volkomen terecht de naam kreeg.
Zie vandaag Zwarte Woud vakantiegangers de spar wordt echter steeds meer verdrongen door andere boomsoorten - en dat is niet voor niets. Overal heeft het zichzelf gemaakt Schorskever breed, die dichte zwarte sparrenbossen gebruikt als zijn eigen habitat. Om deze reden planten boswachters in de regio nu voornamelijk loofbomen. Daarom is het Zwarte Woud niet langer zwart, het is nu
weer heel kleurrijk.
