zoekaanvraag
Sluit dit zoekvak.
Schorskevers veroorzaken bossterfte in het Zwarte Woud

Schorskevers in het Zwarte Woud, de bossen worden bedreigd!

100 Toevoegen aan favorieten Verwijder van favorieten

inhoud:

Het Zwarte Woud staat bekend om zijn geweldige berglandschap. Bezoekers komen tot rust in de prachtige bergen, ontdekken de kleine, idyllische bergmeren of genieten van de gastvrijheid.

De schorskever in het Zwarte Woud - een natuurlijke plaag

Zoals overal in het Zwarte Woud liggen de bossen langs de Baden wijnroute aangetast door de schorskever. De verspreiding van de kever in monoculturen en door droogte en hitte in de zomer en zachte winters wordt bevorderd. De economische schade veroorzaakt door de keverplaag is enorm. Voor 2019 wordt ongeveer 100 miljoen euro verwacht.

Schorskevers - kleine dieren, grote impact

In het Zwarte Woud zijn er 27 verschillende soorten van de kleine kever, die tot de snuitkeversfamilie behoort. Aangenomen wordt dat er wereldwijd meer dan 5.000 soorten zijn. De bekendste soorten in Duitsland zijn boekdruk en kopergraveerder. De kevers zijn ongeveer 4,5 mm lang. De levensduur wordt gegeven als ongeveer een jaar. Schorskevers zijn zwart, soms bruin van kleur. De kevers vallen vooral sparren aan, vaak oudere exemplaren die ouder zijn dan 40 jaar. in de Nationaal Park Zwarte Woud Zelfs drones worden door het Forestry Research and Research Institute gebruikt om te zoeken naar populaties schorskevers en aangetaste sparren.

Hoe verspreidt de schorskever zich?

Gangen van schorskevers

Gaten in de schors

Schorskeverpassages onder de schors

Na de winter van half april tot eind april, als het buiten warmer wordt, beginnen de kevers te zwermen. Ze vallen eerst de schors aan, de buitenste laag van de schors van een boom. Vandaar dat de naam schorskever is afgeleid. De kevers boren een gat in de bast en creëren een doorgang waarin de eieren worden gelegd. Dit is waar de larven uitkomen. De toevoer van voedingsstoffen naar de boom wordt verstoord of volledig afgesneden doordat de larven het hiervoor benodigde weefsel vernietigen. De sapstroom verdroogt, de boom wordt niet meer goed aangevoerd. Hierdoor worden de naalden rood en bruin, de boom sterft uiteindelijk af.

De larve ontwikkelt zich eerst tot pop voordat hij uiteindelijk een volwassen kever wordt. De ontwikkeling van pop tot kever duurt meestal maar vijf tot tien dagen. De geneste kevers trekken soortgenoten aan met een bijzondere geur, die dan ook de boom aanvallen. Als de boom in eerste instantie alleen wordt aangevallen door een paar kevers, leidt dit al snel tot een massale aanval.

Het hele proces van het leggen van eieren tot het uitzwermen van de jonge kevers duurt slechts zes tot acht weken. Deze kunnen dan snel nieuwe bomen aanvallen. Omdat deze tijd zo kort is, kunnen er elk jaar tot wel drie generaties kevers tevoorschijn komen, die steeds weer nieuwe bomen besmetten. Een vrouwtje heeft ongeveer 100.000 nakomelingen per jaar. Als de schorskever er eenmaal is, is het moeilijk en tijdrovend om te voorkomen dat hij zich verspreidt.

Waarom is de aantasting van de schorskever kritiek?

Economisch gezien is de aantasting van de boompopulatie door schorskevers een enorm probleem. Om verspreiding te voorkomen, moeten bomen eerder worden gekapt dan gepland. Daarnaast worden er te veel bomen gekapt en is er een overaanbod aan hout waarvoor geen kopers te vinden zijn.

Een schorskeverplaag is in principe geen probleem voor de natuur als de kevers oude en zieke bomen teisteren. Het dode hout is nog steeds een bron van voedsel en bescherming voor veel planten en dieren, de dode bomen creëren ruimte voor nieuwe, gezonde bomen. In monoculturen zoals pure sparrenbossen is het echter van cruciaal belang dat de schorskevers niet alleen zieke bomen infecteren, maar in principe gebruik maken van de gehele bomenpopulatie.

De aantasting door schorskevers draagt ​​in hoge mate bij tot bossterfte. Het duurt vele jaren voordat het bos opnieuw groeit en de bomen zich herstellen. Bossen zijn niet langer beschermd tegen stormen, vooral wanneer randbomen zijn aangetast en ontbreken. Het evenwicht van het bos is ernstig verstoord.

Het gevaar wordt ook het volgende jaar niet afgewend, aangezien de kevers in elk ontwikkelingsstadium in de bast kunnen overwinteren en in het voorjaar vanaf een temperatuur van rond de 16 graden weer gaan zwermen. De cyclus met ovipositie, ontwikkeling van larve tot pop en vervolgens tot kever begint helemaal opnieuw.

Controle van de schorskever

De eenvoudigste manier om de ziekte te bestrijden is het snel identificeren, kappen en verwijderen van de geïnfecteerde bomen. Dit kan voorkomen dat de kever zich verspreidt. Dit vereist echter een constante monitoring van de bossen en is in grote bosgebieden slechts in beperkte mate mogelijk. Maar de moeite is de moeite waard, want als de bossen ongezond zijn of ontbreken, verliest de Badense Wijnroute een deel van zijn karakter en uniekheid.

Als de besmetting al op grote schaal heeft plaatsgevonden, ontbreken vaak de middelen die nodig zijn om de bomen te kappen en af ​​te voeren. De plaag wordt niet beheerst in het Zwarte Woud Natuurpark, maar een beschermingszone rond de aangetaste bomen in het park zorgt ervoor dat deze zich verspreidt naar de bomenpopulatie buiten het park.

Als geen van deze natuurlijke maatregelen effectief is, kunnen insecticiden worden gebruikt. Deze kunnen alleen worden gebruikt door bewezen experts.

Beschermingsstrategieën

Dat willen we ook in de toekomst Vakantie in het Zwarte Woud geniet, wandel door de bossen en laat je meevoeren in de natuur. Er zijn enkele maatregelen nodig om ervoor te zorgen dat de Badense wijnroute niet alleen culinair overtuigt, maar ook dat het karakter van het gebied met zijn beboste bergen behouden blijft.

Klimaatverandering kan niet langer worden ontkend. Hitte, milde winters en aanhoudende periodes van droogte bevorderen de verspreiding van de schorskever. Bescherming op lange termijn kan alleen worden geboden door af te zien van monoculturen en de daarmee gepaard gaande terugkeer naar gemengde bossen. In deze gebieden is het voor de schorskever moeilijker om zich te verspreiden.